Dla nauczycieli

It is play that makes people unafraid to fail and confident to try new things

 

It is play that helps us do serious things better because we enjoy them and feel a sense of joy in our achievements.” –Jake Orlowitz, head of Wikipedia Library, Wikimedia Foundation

Powyższy cytat dotyczy dorosłych, ale pięknie obrazuje również w czym zabawa pomaga dzieciom. W poprzednim wpisie omówiona została po krótce celowość oraz częstotliwość zabawy w nauczaniu języka obcego dzieci. Co oprócz zabawy jest ważne?

Piosenki, rymy, muzyka…

Używanie piosenek wyliczanek i rymów w parze z gestami i mimiką pomaga nie tylko w rozwoju językowym dzieci, ale również w ich rozwoju psychicznym . Pomagają one również dzieciom odkrywać dźwięczność poznanych słów i zwrotów. Słowa wzmocnione muzyką wydają się mieć więcej osobistego i emocjonalnego ładunku i dlatego zostają zapamiętane lepiej. Dzieci z chęcią powtarzają te same słowa i struktury ukryte w piosenkach nie nużąc się przy tym.   Koncentrując się na melodii, nasi mali uczniowie nieświadomie doskonalą wymowę i melodię języka.

Jak wybrać odpowiednią piosenkę?

Wydaje się , że jedne piosenki są lepsze do śpiewania, inne do pokazywania. Najlepsze są takie, które dzieci mogą z łatwością  i zaśpiewać i pokazać. Piosenki nie muszą być wymyślne, trudne. Kiedy słyszymy dzieci bawiące się na podwórku, możemy często usłyszeć podśpiewującym głosem  „ na, na ,na ,na, na, jestem lepszy od cie- bie” (

Piosenka, czy wyliczanka może być użyta na każdym etapie lekcji – na początku, na końcu, w środku- żeby zmienić aktywność, wprowadzić nowe słownictwo . Muzyka może grać również w tle, kiedy dzieci pracują nad czymś przy ławkach lub po prostu gdy się bawią. To niezwykłe jak dużo dzieci potrafią zapamiętać w ten sposób podświadomie!

Należy pamiętać, że niektóre dzieci nie będą chciały śpiewać lub nie będą potrafiły i śpiewać i pokazywać (zwłaszcza młodsze) albo po prostu zapomną o śpiewaniu, kiedy będą skupione na pokazywaniu. Nauczyciel nie powinien wywierać na nie nacisku. Piosenki są niezwykle przydatnym narzędziem dla nauczyciela, ale przede wszystkim mają sprawiać dzieciom frajdę.

Ćwiczenia plastyczne

W zabawie dziecko rozwija się wszechstronnie. „Ta stała ruchliwość małego dziecka sprawia niejednokrotnie wrażenie, że jest ono niezmordowane, że w ogóle się nie męczy. Tak jednak nie jest.” (Spionek, 1960:66)

Ćwiczenia plastyczne w wieku przedszkolnym rozwijają wyobraźnię dzieci oraz inne ważne umiejętności takie jak motorykę małą, albo koordynacja ręka - oko. Oprócz tego , są po prostu przyjemne i motywujące dla dzieci. Gdzie w ćwiczeniach plastycznych nauka języka? Otóż, aby poprawnie wykonać pracę, dzieci muszą uważnie słuchać prostych poleceń w języku obcym wzmocnionych gestami. Natomiast podczas prac plastycznych , które dają dzieciom większą dowolność, nauczyciel może przejść po sali pytają niektóre dzieci „Who’s this? What is he doing? What colour is it?”

O czym należy pamiętać przygotowując ćwiczenia plastyczne?

Przede wszystkim o tym, żeby mieć wystarczająco narzędzi – nożyczek, farbek, klejów itp. ( pamiętając, żeby narzędzia były bezpieczne dla dzieci – np. nożyczki z zaokrąglonymi brzegami, farbki łatwozmywalne itp.) Bardzo ważne jest również, żeby nauczyciel miał swój egzemplarz pokazowy, aby dzieci mogły z łatwością zrozumieć jak wykonać ćwiczenie . Dobrze jest również przygotować 2 lub 3 egzemplarze więcej niż uczniów na wypadek jakby jakieś dziecko popełniło błąd lub podarło kartkę. Jeżeli jest taka możliwość, warto prace dzieci wywiesić w widocznym miejscu , żeby dzieci mogły być dumne ze swojej pracy i mogły pochwalić się rodzicom swoimi osiągnięciami, a przy okazji rodzice mogą zobaczyć jaki temat jest aktualnie przerabiany na zajęciach.

Przemyślana zabawa nie tylko będzie genialnym sposobem na przemycenie wiedzy, ale przede wszystkim pozostawi w pamięci naszych małych uczniów pozytywne emocje związane z uczeniem się języka obcego.

 

Źródła:

Reilly, V. et. Al. 1997. Very young learners. Berlin

Phillips, S. 1993. Young learners. New York

Spionek, Psychologia wychowawcza dla rodziców, Warszawa 1960